Kalman to jeden z dwóch łazików planetarnych zbudowanych przez AGH Space Systems. Jest następcą pierwszej konstrukcji, Phobosa, i zastosowano w nim zupełnie nowe rozwiązania techniczne. Rezultatem jest zwinny, czterokołowy pojazd o przeznaczeniu badawczym. Został on wyposażony w systemy wizyjne, umożliwiające zdalne sterowanie oraz dokumentowanie terenu. Zamontowano na nim manipulator, pozwalający m.in. na przenoszenie przedmiotów, wykonywanie podstawowych czynności naprawczych czy obsługę paneli operatorskich, oraz mobilne laboratorium badawcze, służące do analizy próbek gleby. Robot posiada także tryb jazdy autonomicznej, dzięki któremu samodzielnie nawiguje do wskazanych współrzędnych przez nieznany wcześniej teren.
Celem projektu jest tworzenie w pełni funkcjonalnego robota zdolnego do pokonywania trudnego marsjańskiego terenu, testowania nowych rozwiązań technicznych, koniecznych przy pracach eksploracyjnych, badania próbek gleby w celu poszukiwania śladów życia na Marsie oraz wspomagania astronautów przy minimalnej ingerencji operatora urządzenia. Dlatego też, walidacja rozwiązań przeprowadzana jest poprzez udział w zawodach z serii Rover Challenge, najbardziej prestiżowych zawodów branży robotycznej, skierowanych do studentów. Odbywają się one na całym świecie, a ich konkurencje symulują rzeczywiste zadania stojące przed konstrukcjami tego typu.
Równie istotnym celem jest tworzenie przestrzeni do rozwoju dla młodych i ambitnych inżynierów oraz naukowców. Pracując nad projektem zdobywają doświadczenie, umożliwiające im dalszy rozwój kariery w różnych sektorach przemysłu i dziedzinach nauki. Przeprowadzane w trakcie projektu badania i testy, przyczyniają się także do opracowywania innowacyjnych rozwiązań technicznych.
Podstawy projektu stanowi zbiór założeń konstrukcyjnych i organizacyjnych, które mają na celu utrzymanie jednolitej metodologii pracy:
podział dyscyplin – praca nad łazikiem rozdzielona jest pomiędzy czterema zespołami (Elektronika, Mechanika, Software, Science);
modułowość – łazik składa się z niezależnych podzespołów, dzięki czemu każdy z nich można testować, serwisować i ulepszać bez konieczności ingerencji w pozostałe elementy platformy;
niezawodność – stosowane są sprawdzone rozwiązania, dzięki którym łazik jest odporny na czynniki zewnętrzne i zakłócenia;
prostota – aplikowane są rozwiązania tak proste (konstrukcyjnie i logistycznie), jak to możliwe, bez zaniedbywania funkcjonalności;
regularna integracja – rozwijane podzespoły są na bieżąco testowane w połączeniu z innymi modułami.
W łaziku zastosowano szereg rozwiązań technicznych, dających konstrukcji optymalne parametry:
druk 3D – wszelkie elementy obudowy, miejsca przyłączenia akumulatorów i drobne części zostały wydrukowane w celu minimalizacji masy robota. Opony, o złożonej geometrii wewnętrznej o strukturze gyroidu, wydrukowano z termoplastycznego poliuretanu, co pozwoliło na dostosowanie właściwości jezdnych do potrzeb łazika;
niezależnie skrętne koła – aby zapewnić wysoką mobilność platformy, każde koło może skręcać się niezależnie wokół osi pionowej, umożliwiając obrót łazika w miejscu i jazdę bokiem;
manipulator o 6 stopniach swobody z modularnym i ergonomicznym chwytakiem – pozwala on na wykonywanie skomplikowanych i wymagających precyzji czynności oraz wymianę szczęk chwytaka, które są dostosowane do wykonywanego zadania;
kamery głębi – pozwalają na tworzenie trójwymiarowego modelu otoczenia w celach autonomicznej nawigacji łazika i dokumentacji prowadzonych przez niego badań;
kamery analogowe – umożliwiają manualne sterowanie robotem nawet na bardzo długich dystansach poprzez przesył obrazu w czasie zbliżonym do rzeczywistego;
łączność radiowa 433 MHz – pozwala na przesyłanie komend sterujących i kontrolowanie ruchu łazika.
Efektem pracy nad projektem są sukcesy na międzynarodowych konkursach robotyki mobilnej z serii Rover Challenge, w których zespół regularnie bierze udział. Zawody te są najważniejszym testem i podsumowaniem całorocznej pracy nad konstrukcją. Wśród grona organizatorów tych wydarzeń znajdują się naukowcy oraz centra badawcze, specjalizujące się w działalności kosmicznej, tym samym zapewniając rzetelną i obiektywną ocenę projektu łazika.
W 2018 zespół wraz z Kalmanem zadebiutował na European Rover Challenge, by już rok później zakwalifikować się na University Rover Challenge w Stanach Zjednoczonych, gdzie zdobył 20. pozycję, oraz Indian Rover Challenge i European Rover Challenge, zajmując na obu z nich 2. miejsce. Kolejny rok ciężkiej pracy nad rozwojem łazika zaowocował pierwszym zwycięstwem, jakim było zdobycie 1. miejsca na Indian Rover Challenge 2020. W 2020 roku projekt zdobył uznanie sędziów na European Rover Challenge, otrzymując nagrody w kategoriach Best Presentation oraz Best Design Award. Pomimo, że pandemia wpłynęła na zwolnienie pracy nad konstrukcją, zespół w 2021 roku wziął udział w Virtual University Rover Challenge, gdzie zajął 6. miejsce, a także w European Rover Challenge 2021, plasując się na 4. miejscu. Znalezienie się tuż za podium stało się motorem napędowym do dalszego rozwoju projektu.
W 2022 roku miały miejsce jedne z największych dotychczasowych osiągnięć projektu: zajęcie 4. miejsca podczas University Rover Challenge, a parę miesięcy później zwycięstwo w European Rover Challenge. Wygrana ta dała zespołowi niesamowite pokłady motywacji i chęci do sięgnięcia jeszcze wyżej i w 2023 roku wzięcia udziału w aż 4 konkursach. Na początku 2023 roku zespół ponownie zajął 1. miejsce podczas zawodów International Rover Challenge. Niedługo później, podczas University Rover Challenge zajął 8. miejsce na świecie i podtrzymał zdobyty rok wcześniej tytuł najlepszej drużyny z Europy. Następnie, zespół zajął 1. miejsce na Canadian International Rover Challenge, a zwieńczeniem pracy była wygrana drugi rok z rzędu na European Rover Challenge. Jednak to nie jest koniec pracy nad konstrukcją. Projekt planetarnego łazika Kalmana jest nadal rozwijany przez młodych naukowców i inżynierów. Pracując przy nim, zdobywają cenne doświadczenie i umiejętności, które są niezwykle przydatne w dalszej karierze zawodowej i naukowej.
Obok osiągnięć w międzynarodowych zawodach robotycznych, wyniki badań oraz prac naukowych, prowadzonych podczas realizacji projektu, są prezentowane na wielu wydarzeniach. Wśród nich można wyróżnić międzynarodowe i krajowe konferencje naukowe czy wydarzenia branżowe. Należą do nich International Astronautical Congress, konferencja Robophilosophy 2022 – Social Robots in Social Institutions, Low Gravity Show, Studencka Konferencja Kosmiczna, World Space Week Wrocław czy Cracow Robotics & AI Meetup. Ma to nie tylko na celu popularyzację technologii kosmicznych i ewaluację stosowanych w projekcie rozwiązań. Udział w tego typu wydarzeniach umożliwia członkom zaangażowanym w projekt rozwój, poszerzanie i dzielenie się wiedzą oraz nabytym doświadczeniem.
